کارکرد مددکاری اجتماعی
مروری بر سه کارکرد اساسی مددکاری اجتماعی
پایگاه خبری اختصاصی مددکارنیوز
سه کارکرد اصلی مددکاری اجتماعی عبارتند از: بازسازی، تأمین منابع و پیشگیری. کلیه این موارد به هم مرتبط و وابسته هستند.
مؤلفه های درمانی و توانبخشی در بازگرداندنِ عملکرد اجتماعی آسیب دیدگان نقش دارند.
مؤلفه درمانی عواملی را که به اختلال عملکرد اجتماعی فرد منجر می شوند از بین می برد. یعنی روابط بین فردیِ مختل شده با حذف عللِ اختلالات ترمیم می گردد. پس از حذف متغیرهایی که باعث این بیماری شده اند، فرد باید با درمان جدید یا ساختار توصیه شده سازگار شود. به فرد کمک می شود تا با خواسته های موقعیت جدید سازگار شود. این به عنوان جنبه توانبخشی شناخته می شود.
به عنوان مثال، سمعک به عنوان یک فرایند درمانی برای یک کودک نیمه ناشنوا که روابط اجتماعی او در نتیجه این مشکل آسیب دیده است، پیشنهاد می شود. این جنبه شفابخش و از اجزاء توانبخشی می باشد.
هم جنبه توسعه ای و هم جنبه آموزشی تأمین منابع حیاتی هستند.
منظور از جنبه رشدی، ارتقای اثربخشیِ منابع و همچنین متغیرهای شخصیتی برای افزایش تعاملات اجتماعیِ موثر است.
به عنوان مثال: آقا و خانم ایکس علیرغم اختلافات گاه و بیگاه، زوجی خوشبخت هستند. آنها در حال طلاق نیستند و شرایط زندگی مشترک آنها خوب است. با کمک یک سازمان مشاوره خانواده، آنها می توانند مشکلات خود را حل کنند و رابطه خود را ترمیم سازند. از این فرایند به عنوان جنبه توسعه ای مددکاری اجتماعی یاد می شود.
طیف آموزشی مددکاری اجتماعی برای آشنایی عموم مردم با معیارها و الزامات خاص برای شرایط جدید یا در حال تغییر طراحی شده است.
به عنوان مثال: گفتگوهایی که یک مشاور با هدف رسیدگی به مسائل خانواده و ازدواج ارائه می دهد، یک فرآیند آموزشی است.
سومین کارکرد مددکاری اجتماعی پیشگیری از نارسایی های اجتماعی است.
این امر مستلزم شناسایی، اصلاح یا حذف شرایط و موقعیت‌هایی است که ممکن است مانع از رشد عملکرد اجتماعیِ کارآمد در سریعترین زمان ممکن شود.
به عنوان مثال، ایجاد یک باشگاه ورزشی برای جوانان (مختص آقایان) و در مکان‌های خاص (آسیب خیز یا کم برخوردار)، ممکن است بتواند به پیشگیری از وقوع جُرم و جنایت نوجوانان کمک شایانی نماید. یا انجام مشاوره های قبل از ازدواج برای جوانان ممکن است بتواند به پیشگیری از مشکلات زناشویی در آینده کمک فوق العاده ای نماید.
